ओठ शिवले, नेत्र आता लागले बोलावयाला
अंतरीचे गूढ सारे लागले उमजावयाला

 

का अशी धजलीस तारा आपुल्या तोडावयाला?
नाटकी ढंगात का सरसावशी जोडावयाला?

 

रोज का कबरीवरी येशी दिवा लावावयाला?
वेळ गेली, प्रेम का येतेस तू दावावयाला?

 

कौरवांना आजच्या का सांगता बदलावयाला?
चांगलेपण फासती ते चेहरा लिंपावयाला

 

शक्य नसुनी हस्तरेषा कष्टलो बदलावयाला
प्राक्तनी जे तेच पात्री, बैसलो जेवावयाला

 

बाटले घर, ज्या क्षणी आली सुखे नांदावयाला
वेदना गंगाजळासम, घेतल्या शिंपावयाला

 

चेहर्‍यावर डाग इतके, ना जमे झाकावयाला
चीड येउन लागले ते आरसे फोडावयाला

 

तृप्तता इतकी! न उरले मागणे मागावयाला
विठ्ठला आलोय चरणी शीष मी टेकावयाला

 

घट्ट होती वीण पण का लागली उसवावयाला?
बेगडी "निशिकांत नाती, शीक तू विसरावयाला

 

 

निशिकांत देशपांडे.

 

Powered by Froala Editor